Α) “ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ”.
Σύνοψη του θέματος:
Ορισμός της δημοκρατίας:
Δημοκρατία είναι η διαδικασία σύνθεσης των πολιτικών βουλήσεων των δημοτών προς εύρεση της συνισταμένης βούλησης, η οποία θα ΚΡΑΤΕΙ, εν όσω παραμένουν αμετάβλητες οι συνιστώσες της.
Η διαδικασία αυτή προϋποθέτει δημοκρατικό ήθος (ο ορισμός του, είναι το θέμα της συζήτησης).
Η καλλιέργεια δημοκρατικού ήθους είναι μόνη πράξη που φοβούνται οι επαγγελματίες καταστροφείς του. Είναι μία πράξη που μας διαφοροποιεί από αυτούς και καθιστά εύλογη την δραστηριοποίησή μας.
Το δημοκρατικό ήθος δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τυπικούς και ανελαστικούς κανόνες, ενίοτε αυθαίρετους και άκριτους, που να στέκουν υπεράνω αυτού. Αντιθέτως, παρόμοιοι κανόνες επενεργούν, μάλλον, επιβλαβώς, ήτοι:
Εάν το δημοκρατικό ήθος υπάρχει, το περιορίζουν και εάν δεν υπάρχει, παρεμποδίζουν την δημιουργία του.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν άρνηση παντός κανόνος... αλλά θα είναι καλλίτερα αντί να λέμε”
“Υπακούομε σε δημοκρατικούς κανόνες”, να λέμε:
“Λειτουργούμε με δημοκρατικούς τρόπους”.
Στο κάτω-κάτω μόνον όταν μπορείς να τρέπεσαι (επί/παρά/εκ/τρέπεσαι) μπορείς να μετατρέψεις, την αλλοτροπία ή την ετεροτροπία των ηθών, σε ομοιοτροπία, άνευ της οποίας η δημοκρατία είναι ανέφικτη. Η δε ομοιοτροπία του δημοκρατικού ήθους δίδει απάντηση εις ανόητο ερώτημα περί του πόθεν τεκμαίρεται ότι οι... “πέντε έχουν δίκιο και οι τρεις, άδικο;”
Β) “ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ”
Αιτιολογία:
Οι ...αυτο-έπαινοι είναι συνήθεια άλλων. Εμείς... έχει έλθει η ώρα να εξετάσουμε:
Πόσα και ποία από αυτά που, εδώ, πράττουμε...
και
πόσα και ποία από αυτά που, εδώ, παραλείπουμε...
βοηθούν το κίνημά μας και πόσα από αυτά, αντιθέτως, βοηθούν και συμβάλλουν εις το έργο και τα σχέδια της κυβέρνησης, των εντολέων της και των υποστηρικτών της.
Εάν το θέμα εγκριθεί, προτείνεται περαιτέρω, να είναι το μοναδικό μίας συνέλευσης και όχι να συμπεριληφθεί σε μία πλειάδα άλλων θεμάτων και να χαθεί μέσα σ' αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου