Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Η “Άμεση Δημοκρατία” είναι ΚΑΙ αντιφασιστική;;;


Δεν μας αρέσουν οι καταγγελίες... Αλλά, μας αρέσει η κριτική των πολιτικών συμπεριφορών.

Δεν μας αρέσει η κριτική συμπεριφορών που δεν είναι πολιτικές, όπως οι λαθροχειρικές ή/και οι, φασιστικές αλλά, είμαστε υποχρεωμένοι να την ασκήσουμε. Είναι μία από τις “βρωμοδουλιές” που απαιτεί η πολιτική μας δράση...:

Τώρα, το θέμα μας είναι η παρωδία συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος, της Κυριακής 17ης Ιουλίου 2011, δηλαδή, όσης από αυτήν είχε απομείνει μετά την αποχώρηση των 3/4 των μελών της αφού η ώρα ήταν μετά τις 12.30, δηλαδή, μετά από την αναχώρηση και των τελευταίων συρμών του ΜΕΤΡΟ. Αυτό σημαίνει ότι οι ψηφοφορίες είχαν λήξει πριν από περίπου μία ώρα σύμφωνα με σχετική, παλαιότερη, απόφαση της συνέλευσης (για να μπορούν να φεύγουν τα μέλη που δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσον). Βεβαίως, το 1/4 των μελών δεν αντιπροσώπευε την συνέλευση και ούτε το πλήθος των 30 περίπου μελών μπορούσε να θεωρηθεί “αποφασιστική συνέλευση”. Σημειωτέον ότι ουδεμία συνέλευση κάτω των (π.χ.) 300 μελών δεν έχει θεωρηθεί αποφασιστική.
Παρά ταύτα, ετέθη προς ψήφιση ένα θέμα (σχετικό με την “Άμεση Δημοκρατία”) το οποίο ήταν ασαφές πράγμα που επισημάνθηκε από πολλούς ομιλητές. Πολλοί εζήτησαν (ευλόγως) αναβολή αφού δεν υπήρχε κανένας λόγος βιασύνης... εκτός από το ότι η στιγμή ήταν κατάλληλη γι' αυτούς που ήθελαν να ψηφιστεί. Διότι, μετά την αποχώρηση των ...απονήρευτων μελών της συνέλευσης είχαν απομείνει μόνον οι “μιλημένοι” - πράγμα δύσκολο να επιτευχθεί ξανά. Είχαν απομείνει αυτοί που λένε: “Θα ψηφίσουμε ό,τι γουστάρουμε” ή, μάλλον, “...ό,τι γουστάρουν αυτοί εις τους οποίους υπακούμε, αυτοί ξέρουν...” (αφού, όπως είπαμε, το ψήφισμα ήταν ασαφές). Δεν θέλουμε να κατονομάσουμε την “Κίνηση” που κρύβεται πίσω από όλα αυτά διότι, εμείς, κρίνουμε συμπεριφορές και δεν στοχοποιούμε συλλογικότητες. Πάντως, τα πράγματα έγιναν σύμφωνα με το σχέδιο-καπέλο της μη κατονομαζομένης “Κίνησης” ...και ζήσαν αυτοί κακά κι' εμείς χειρότερα...
...
Οι ομοιότητες που έχει η ψευδοσυνέλευση αυτή προς την ψευδοβουλή είναι εξόφθαλμες: Δεν είναι, λοιπόν, μόνο οι ψευδοβουλευτές που ψηφίζουν μνημόνια που δεν έχουν αναγνώσει... Τουλάχιστον, στην βουλή, όσοι καταγγέλλουν τις διαδικασίες, δεν απειλούνται με έξωση (έγινε κι' αυτό!). Τουλάχιστον στην βουλή ουδείς λέγει ότι εις την δημοκρατία που οραματίζεται θα απαγορεύεται το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι (π.χ. τα κόμματα). Και όμως οι, εν λόγω, ψηφοφόροι που είχαν απομείνει στην πλατεία, σε ερώτηση περί του τι θα γίνει με τα κόμματα, στο πολίτευμα της “Άμεσης Δημοκρατίας” φώναζαν εν χωρώ:
Θα απαγορευθούν, Θα απαγορευθούν”.
Το θέμα έχει και προηγούμενο:
Διαβάζουμε τα Πρακτικά της συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος της 13/6, ψήφισμα 9:
Να ζητήσουμε κατάργηση των κομμάτων.
ΥΠΕΡ”.
Κατόπιν αυτών (και πολλών άλλων) πρέπει, ευθαρσώς, να τεθεί ένα ερώτημα προς αυτούς που υποστηρίζουν την “Άμεση Δημοκρατία” (ό,τι και να εννοούν με αυτό):
Αγαπητοί αμεσοδημοκράτες, είστε, ταυτοχρόνως, και αντιφασίστες; Εάν ναι, θα πρέπει να διαχωρίσετε την θέση σας από εκείνους οι οποίοι, στο όνομα της “Άμεσης Δημοκρατίας”, προβαίνουν σε ενέργειες φασιστικές. Οι δε "φασίστες" θα πρέπει να διαχωρίσουν την θέση τους από τους φασιστοβοσκούς τους. Με αυτό, το τελευταίο, εννοούμε ότι είναι άλλο ζήτημα το να μην ...αντιλαμβάνονται ότι η απαγόρευση των κομμάτων είναι μέτρο φασιστικό (όποια και αν είναι η γνώμη τους γι' αυτά) και, άλλο πράγμα, κάποιοι, να προωθούν αυτήν την άποψη, εν γνώσει τους ότι είναι φασιστική, προκειμένου να παρασύρουν στο φασισμό τους αδαείς. Αυτοί, οι φασιστοβοσκοί, κατά κανόνα, το διαπράττουν σε συνεργασία ή, κατ' εντολήν εκείνων οι οποίοι απεργάζονται την φασιστικοποίηση της ζωής μας (κυβερνήσεις, παρακρατικοί κτλ).
...
Όποιοι ήσαν στην Συνέλευση-Παρωδία της Κυριακής 17-7-2011, της πλατείας Συντάγματος ή, όποιοι έχουν αξιόπιστη, σχετική πληροφόρηση και συμφωνούν με το κείμενο αυτό, μπορούν να το προσυπογράψουν.

2 σχόλια:

  1. Το άμεσα εφικτό είναι αυτό που προσεγγίζει το όριο των αλλαγών που μπορεί να δεχτεί η Ελληνική κοινωνία.
    Έχεις ξαναδεί τις προτάσεις μου. Είναι επιγραμματικά δοσμένες και οι όροι που μπορούν να εφαρμοστούν είναι θέμα διαβούλευσης.
    Αυτό που θεωρώ ως πλεονεκτήματα σε αυτού του είδους τις προτάσεις είναι (προσωπική θεώρηση):
    1. Κατανοητές ως προς την εφαρμογή τους και την αναγκαιότητά τους από την πλειοψηφία
    2. Άμεσα (δυνητικά) εφαρμόσιμες
    3. Ενώ φαίνονται ρυθμιστικές ως προς το σύστημα ουσιαστικά το αλλάζουν στον πυρήνα του.

    Δες το σύνδεσμο στο μπλογκ μου
    http://kopria.blogspot.com/2011/07/blog-post_5057.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή