"Άμεση Δημοκρατία": Το "άμεση", σημαίνει "άνευ μέσων".

Εκκρεμεί...

Κάθε χειροτέρευση που επιφέρουν οι εργολάβοι της πολιτικής, την προβάλλουν ως βελτίωση...

Η αμεσότητα σε μία "δημοκρατία", που δεν είναι παρά η δικτατορία των μονοπωλείων των πολυεθνικών και των τραπεζών, δεν μπορεί παρά να επιφέρει την αμεσότητα της δικτατορίας τους. Μερικοί ζητούν, αυτό, να γίνει "Τώρα"...

Τί να πούμε;;; -Χαρά στο κουράγιο τους και στο μυαλό τους...

...εκκρεμεί. 

(Αυτό, το προηγούμενο, επρόκειτο να το σβήσω όταν θα έγραφα το σημείωμα που ακολουθεί... Τώρα όμως νομίζω ότι μπορεί σε κάποιους να αρέσει τόσο, όσο και σε μένα...)

“Άμεση δημοκρατία”: Το “άμεση”, σημαίνει: “άνευ μέσων”.

Κατ' αρχήν, θα πρέπει να διευκρινίσω πως όταν λέγω “Άμεση Δημοκρατία”, εννοώ αυτή που γνωρίσαμε ως άποψη στην Πλατεία Συντάγματος τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Είναι αυτή την οποία, “αρχίσαμε να την εφαρμόζουμε”, σύμφωνα με ένα κείμενο το οποίο, οι θιασώτες της, πασχίσουν να μετατρέψουν σε ψήφισμα συνέλευσης. Το κείμενο αυτό κρίνεται στην διεύθυνση που θα παραπέμψω αμέσως (σημείωση). Εκει υπάρχουν και οι αποδείξεις όσων θα ακολουθήσουν σε τούτο εδώ το σημείωμα και οι αποδείξεις ότι οι “θιασώτες” αυτοί, ως κακά μέλη ενός κακού θιάσου, έστησαν υπό την καθοδήγηση κακού σκηνοθέτη μία κακή παράσταση διαφημιστική ενός ιδεολογήματος σύμφωνα με το οποίο αντί “να βαράς τον γάϊδαρο” (καπιταλισμό), πρέπει “να βαράς το σαμάρι” (κοινοβουλευτισμό). Εάν βεβαίως, από τα κτυπήματα, διαλυθεί το “σαμάρι” ο “γάϊδαρος” απελευθερώνεται ώστε να διαπράττει με μεγαλύτερη ευκολία τις “γαϊδουριές” του.

Η παράσταση απεδοκιμάσθη από το κοινό της Πλατείας Συντάγματος αλλ', ο θίασος, συνεχίζει τις περιοδείες του ανά την Ελλάδα... ρεζιλευόμενος και ρεζιλεύων, κατά το δυνατό την έννοια της δημοκρατίας.

Σημείωση:
Η διεύθυνση που ανέφερα είναι:

http://real-democracy.gr/forum/kritiki-toy-keimenoy-diaboyleysis-gia-tin-%E2%80%9Camesi-dimokratia%E2%80%9D 

Απορώ, εάν η αποκάλυψη του ρεζιλικιού τους συνιστά υπεράσπιση της δημοκρατίας και όχι της ψευδεπώνυμης που έχουμε... Αλλά, αυτή η απορία, νομίζω πως αποκαλύπτει το ψευδοδίλημμα που ετέθη ενώπιον των “θεατών” της Πλατείας Συντάγματος:

“Θέλετε την δημοκρατία που έχουμε ή, μία ανοησία;”

Η δε υποβολιμαία απάντηση είναι:

“Εάν, στην “δημοκρατία”, διοχετεύσουμε ανοησία, βελτιώνεται”...

Οφείλω, πάντως, να δηλώσω ότι αυτά που θα ακολουθήσουν δεν τα θεωρώ ως γενική κριτική προς την έννοια ή το περιεχόμενο που μπορεί να λάβει ο όρος “Άμεση Δημοκρατία” και ότι, η όποια γενίκευση, θα είναι υπ' ευθύνη του αναγνώστη. Η μόνη γενική παρατήρηση που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε περιττές λέξεις (όπως το “άμεση”) παρά μόνον όταν είναι ...απαραίτητες. Αλλ' όταν κάποιος θεωρεί το περιττά ως απαραίτητα... ε... “κακά μαντάτα” για την νόησή του...

...

Ας αρχίσω:

Το πρώτο και μοναδικό κείμενο, σχετικό με την “Άμεση Δημοκρατία” που αναγνώστηκε σε Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, κατόπιν απόφασής της είναι αυτό:

Το ιδεολόγημα της άμεσης δημοκρατίας.

Το κείμενο αυτό καταλήγει στο ερώτημα:

Τί είναι αμεσοδημοκρατικό που δεν είναι, σκέτα, δημοκρατικό;

Αυτό το ερώτημα δεν έχει απαντηθεί από τους θιασώτες της “Άμεσης Δημοκρατίας”. Και όμως, η απάντηση υπάρχει:

Η “Άμεση Δημοκρατία” για να εφαρμοστεί προϋποθέτει την κατάργηση των κομμάτων και του κοινοβουλίου. Εις αυτό διαφέρει από την Δημοκρατία. Και εις αυτό, το ίδιο, ομοιάζει προς τον ολοκληρωτισμό, τον οποίο και προεισάγει.

Εκείνοι που προωθούν το ιδεολόγημα της “Άμεσης Δημοκρατίας”, προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι για τα “δεινά” του, αιτία δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά, ο τρόπος διακυβέρνησής του. Είναι η “κομματοκρατία”... Όχι επειδή τα κόμματα εξυπηρετούν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα αλλά επειδή και μόνον υπάρχουν. Σύμφωνα με τους αμεσοδημοκράτες εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ένα πολίτευμα με “ανοργάνωτες ατομικότητες”. Βεβαίως, όταν ερωτώνται: “δηλαδή, θα απαγορεύσετε την λειτουργία των κομμάτων” δεν απαντούν ρητώς: “Ναι”... Λέγουν: “Αυτό θα το αποφασίσει ο λαός”. Αλλά δοθέντος ότι την απαγόρευση αυτή την θεωρούν ως προϋπόθεση για την “δημοκρατία” τους, έπεται ότι, αυτή, θα είναι τέτοια ώστε ο “λαός” θα “αποφασίσει” την κατάργηση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι.

Όποιος θεωρεί ότι, οι ποικίλες οργανώσεις των πολιτών, είναι μέσον άσκησης της δημοκρατίας, αντιλαμβάνεται ότι η “Άμεση Δημοκρατία” αναιρώντας αυτό το μέσον, αποδεικνύεται αντιδημοκρατική.

Δεν είναι το μόνο μέσον που αφαιρεί. Αφαιρεί και ...το τρίτο πρόσωπο από την γραμματική...:

Στο πολίτευμα της “Άμεσης Δημοκρατίας” ουδείς έχει το δικαίωμα να πει “ο τάδε λέγει το δείνα”, διότι, “ο καθένας εκφράζει, μόνον, τον εαυτό του”.

Εν τέλει είναι και θανατηφόρα, διότι, κατά τους θιασώτες της, ουδείς πρέπει να εφαρμόζει κάτι το οποίον δεν έχει αποφασίσει ο ίδιος π.χ.: Ούτε προς τα σήματα τις τροχαίας να προσαρμόζεται ούτε τις ιατρικές εντολές να τηρεί...

Αλλά, ούτε και θα δουλεύει ποτέ και ουδείς... αφού όλη την ημέρα θα ψηφίζουν αποφάσεις... και θα κληρώνουν αυτούς που θα τις εκτελέσουν. Αλλ' επειδή οι πάντες θα αποφασίζουν για τα πάντα, είναι φανερό ότι αυτές οι αποφάσεις θα ήταν επικίνδυνες για την κοινωνία εάν ετίθεντο, πραγματικά, σε εφαρμογή...

Δια να μην αποβούν τοιαύτες δύο τινά θα πρέπει να συμβαίνουν...

Είτε να αφορούν αμελητέα ζητήματα, ή να τους έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα να εφαρμοστούν.

Αυτό σημαίνει ότι η “Άμεση Δημοκρατία” είναι τοιαύτη ώστε να ανταποκρίνεται στον τίτλο αυτού του σημειώματος και άρα περιττεύει ο περαιτέρω κόπος του γράφοντος και των αναγνωστών.